5 jaar glutenvrij: een terugblik op de feestdagen

Deze blog is onderdeel van #decemberglutenvrij (meer daarover lees je onderaan deze blog).

Ik herinner het me nog goed. Het was een druilerige dag (letterlijk en figuurlijk) begin maart 2013, toen mijn MDL arts mij de diagnose Coeliakie gaf. Ik wist nog niet wat het precies allemaal inhield, maar had wel goed door dat mijn leven voorgoed zou veranderen.

Vaarwel bucketlist

Dat besef kwam al 5 minuten na de diagnose, toen mijn arts mij vertelde dat ik per direct een 100% glutenvrij dieet moest aannemen. En dat terwijl ik in mijn hoofd nog een hele bucket list had voorbereid met alles wat ik nog een laatste keer zou willen eten. Maar ik luisterde, en nadat ik het ziekenhuis uitliep heb ik geen gluut meer gegeten. Iets waar ik op de dag van vandaag nog steeds veel spijt van heb. Had ik nou toch maar een laatste keer genoten van die pannenkoeken, pistoletjes kroketten, croissantjes, pizza’s, gebakjes….

Maar goed, daar verander ik nu niks meer aan. En binnen een paar weken merkte ik al zoveel verschil dat ik het glutenvrij dieet omarmde en zelfs dankbaar was voor de diagnose.

Dit jaar vier ik dus een jubileum, want dat was ruim 5 jaar geleden. En dit is dus mijn 5e glutenvrije Kerst! Een mooi moment om terug te blikken op hoe de afgelopen 5 jaar eruitzagen tijdens de feestdagen.

Mijn allereerste glutenfout

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: mijn eerste glutenvrije Kerst was een regelrechte ramp! Die avond maakte ik namelijk mijn allereerste glutenfout mee. Althans, het was niet iets wat ik fout had gedaan, maar een fout van de Indonesische Toko waar we de rijsttafel hadden besteld. Ze zeiden nog zo dat alles glutenvrij was, van de Nasi Goreng tot de Saté Ajam. En ook de Pangsitet glutenvrije loempiasaus, gemaakt van rijstvellen en bereid in schone frituurolie. Nou, niet dus…

 

Al binnen 10 minuten na mijn eerste hap voelde ik dat er iets mis was. Het begon met gerommel in mijn maag en daarna ook misselijkheid, duizeligheid en hartkloppingen. Ik sloop voorzichtig naar boven om me te verstoppen op het toilet, waar ik nog zo hoopte dat het allemaal in mijn hoofd zat en ik na een korte pauze weer verder kon genieten van de avond. Maar even later kwam alles er (aan beiden kanten) uit.

Ik weet nog dat ik helemaal in shock was van de hevigheid van mijn reactie. Maar daar kon ik niet teveel over nadenken. Mijn focus lag enkel en volledig op het overleven van deze toestand. Ik bleef hopen op een optimistisch eind maar een half uur later zat ik er nog steeds. Volledig gevloerd. Inmiddels had mijn familie gevonden waar ik uithing, en bood mijn broer aan om mij met de auto terug naar huis te brengen. Ik zag die reis écht niet zitten, maar het leek ons toch het beste.

Drie kwartier met de emmer op schoot, wat een ellende… Maar we hebben het doorstaan! Eenmaal thuis ging ik direct mijn bed in. Gelukkig voelde ik me de dag erna een stuk beter, maar mijn moeder heeft er jaren later nog steeds een steeds een trauma van. Dit verzin in niet! Ze zegt het nog regelmatig.

Kruisbesmetting op de loer

Het voordeel van dit alles, is dat ik niet meer aan mijn familie hoef uit te leggen hoe serieus Coeliakie is. En hoe belangrijk het is dat ik een 100% glutenvrij dieet hanteer, en dat er goed moet worden gelet op kruisbesmetting.

Mijn gevoel zegt dat het lag aan die verdomde Pangsit. Waren ze dan toch gemaakt van reguliere loempiavellen in plaats van rijstvellen? Of misschien gefrituurd in dezelfde frituur als de glutenvolle snacks?

 

We zijn er met z’n allen heel erg alert op. Maar kruisbesmetting blijft altijd op de loer. Zo speelt het iedere Kerst weer een belangrijke rol. Snel nog even een stukje van alle kaasjes afsnijden voor op mijn eigen bordje, voordat de kaasplank op tafel gaat! Wacht, doopte er net iemand met een stuk stokbrood in het bakje saus? En schept iedereen wel op met de daarvoor bestemde opscheplepels?

Liefdevolle familie

Ieder jaar vind ik het toch wel weer lastig, al deze uitdagingen. Het brengt bewust (en onbewust) stress met zich mee. En het doet me regelmatig stilstaan bij hoe het was voordat ik de diagnose kreeg, en bij het feit dat dit levenslang is. Daar kan ik ook nog vaak verdrietig en boos om zijn.

Maar toch zie ik het dit jaar – 5 jaar na mijn diagnose – meer dan ooit ook de positieve kant van het verhaal. Het grootste lichtpuntje? Dat is mijn familie, en hoe zij ermee omgaan! Ze hebben zichzelf flink ingelezen en mij uitgehoord over coeliakie, dubbelchecken alle ingrediënten alvorens iets te gaan koken en hebben veel aandacht voor de risico’s van kruisbesmetting. Niets is teveel gevraagd, en ze willen graag dat ik minstens net zo lekker eet als de rest.

Ik lees op Facebook veel verhalen van lotgenoten waarin blijkt dat het ook heel anders kan. Zo naar vind ik dat voor hen. Het zet dingen voor mij toch weer flink in perspectief, en geeft mij een nieuwe waardering voor hoe mijn vriend, familie, en vriendinnen er niet alleen tijdens de Kerst maar het hele jaar door mee omgaan. Als je dit leest (you know who you are): Dankjewel!

Fijne feestdagen!

Met dit warme gevoel ga ik straks de feestdagen in. Ik wens jou en jouw geliefden ook hele warme, gezellige Kerstdagen en een gezond en gelukkig Nieuwjaar.

December Glutenvrij

Een maand lang duik ik samen met 7 andere glutenvrije bloggers de drie grote feestdagen in: Sinterklaas, Kerst en Oud & Nieuw. We delen persoonlijke verhalen, recepten, verlanglijstjes en veel meer. Wil je geen blog missen? Houd de Facebook pagina dan goed in de gaten, of zoek op de hashtag #decemberglutenvrij.

Deze week schrijven Marleen van Smaakvol Glutenvrij en Mirjam van ikbenglutenvrij.nl ook over hun glutenvrije Kerst. En vorige week waren dat Koosje van Koos Glutenloos, Ilona van metzondergluten.com, en Lisanne van de Glutenvrije Diëtist. Neem zeker een kijkje!

 

Beeld: Pixabay, Canva, Glutenvrij in Utrecht.